Bu araştırmada 18-25 yaş arası üniversite öğrencilerinde yeme bozukluğu ile depresyon arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışma kapsamında Anadolu yakasında üniversite öğrenimi gören 95 katılımcıya (%87,40 kadın, %12,60 erkek) anket uygulanmıştır. Araştırma sonucu elde edilen bulguların istatiksel analizleri SPSS 22.0 veri analiz programı ile yapılmıştır. Bu çalışma sonucunda; Yeme Bozukluğu Değerlendirme Ölçeği toplam puanı ve alt boyutları ile Beck Depresyon Envanteri düzeyleri karşılaştırılmış olup ‘kilo endişe’ alt boyutunda istatistiksel olarak önemli bir farklılık bulunmuştur (p<0,05). Yeme Bozukluğu Değerlendirme Ölçeği beden kütle indeksine göre karşılaştırılmış olup istatistiksel olarak önemli farklılıklar bulunmuştur (p<0,05). Bu çalışma sonucunda kilo ile ilgi endişesi olan bireylerin depresyon düzeylerine göre; orta depresyon düzeyinde olanların (2,61±1,37) puan ortalamasının hafif depresyon düzeyinde olanların (1,74±0,91) puan ortalamasından istatistiksel olarak daha fazla olduğu saptanmıştır. Beden kütle indeksine bakıldığında, yeme bozukluğu olan bireylerde beden kütle indekslerinin daha yüksek olduğu görülmüştür. Zayıf olan bireylerin (1,16±0,53) puan ortalamasının obez olan bireylerin (2,87±1,33) puan ortalamasından istatistiksel olarak daha az olduğu saptanmıştır.. Üniversitelerde gerek sosyal ortam gerek aile ortamından uzaklaşma bireyleri sağlıksız beslenme düzenine ve fast-food tüketimine itmektedir. Bu kişilerde ağırlık kazanımı olduğu ve beden şekillerine daha fazla dikkat ettikleri görülmektedir. Bu durum bireylerde yeme bozukluğuna zemin hazırlayabilmektedir. Üniversite öğrencilerinin yeme bozukluğu ve depresyon arasındaki ilişkiyi inceleyen daha geniş kapsamlı ve daha büyük bir örneklem ile çalışmaların yapılmasına ihtiyaç vardır.
Anahtar Kelimeler: Yeme Bozukluğu, Depresyon, Beck Depresyon Envanteri, Yeme Bozukluğu Değerlendirme Ölçeği
|
