Bu çalışmanın amacı beliren yetişkinlik dönemindeki bireylerin beslenme alışkanlıklarını belirlemek ve bu bireylerin yeme bozukluğu, benlik saygısı ve psikolojik iyi oluş düzeyleri arasındaki ilişkileri incelemektir. Araştırmanın çalışma grubunu 18-29 yaş arasındaki 272 birey oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak sosyo-demografik veri formu, antropometrik ölçümler, Yeme Bozukluğu Değerlendirme Ölçeği-Kısa Formu (EDE-Q-13), Psikolojik İyi Oluş Ölçeği ve Kendini Sevme/Öz Yeterlik Ölçeği çevrimiçi kullanılmıştır. Verilerin analizinde frekans, yüzde dağılımları, yeme bozukluğu puanları arasındaki farklılıkları tespit etmek için ANOVA testi ve değişkenler arasındaki ilişkileri belirlemek amacıyla Pearson Korelasyon Katsayısı Analizi kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre beliren yetişkinlik dönemindeki bireylerin %1,8’i 1 ana öğün, %61,4’ü 2 ana öğün ve %36,8’i 3 ana öğün tükettiklerini belirtmişlerdir. Ayrıca öğün atlama durumları incelendiğinde en fazla öğle öğününü (%51,8) atladıkları saptanmıştır. Beliren yetişkinlik döneminde bulunan bireylerde, benlik saygısı ile psikolojik iyi oluş değişkenleri arasında anlamlı ve pozitif yönde (r=.76, p<.001) ilişki olduğu, yeme bozukluğu ile psikolojik iyi oluş arasında anlamlı, negatif yönde ve düşük düzeyde (r=-.18, p<.001) bir ilişki olduğu ve yeme bozukluğu ile benlik saygısı arasında ise anlamlı ve negatif yönde (r=-.34, p<.001) ilişki olduğu gözlenmiştir. Normal üstü kiloya sahip olan bireylerin (x̄=26,7), yeme bozukluğu toplam puanlarının, zayıf (x̄=4,8) ve normal kiloya (x̄=13,3) sahip bireylere göre daha yüksek olduğu bulunmuştur. Beliren yetişkinlik dönemindeki bireylerde yeme bozukluğunun bireylerin benlik saygısı ve psikolojik oluşları ile ilişkili olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca BKİ sınıflamasına göre normal üstü kiloya sahip bireylerde yeme bozukluğu oluşma olasılığının daha yüksek olduğu gözlenmiştir.
Anahtar Kelimeler: Beliren yetişkinlik, Benlik saygısı, Beslenme durumu, Psikolojik iyi oluş, Yeme bozukluğu
|
