Amaç: Metabolik sendrom (MetS), kardiyovasküler hastalýklarýn oluþumunda etkili olan ve ayný etyopatogeneze sahip olduklarý düþünülen farklý risk faktörlerinin birlikte yer almasý durumudur. Obezite, insülin direnci, hipertansiyon, diyabet, aterojenik dislipidemi ve endotel disfonksiyon metabolik sendromun bileþenleri arasýnda yer almaktadýr. Bu çalýþmanýn amacý metebolik sendrom durumu ile diyet kalitesi ve depresyon durumunun iliþkisinin deðerlendirilmesidir.
Yöntem: Bu çalýþma, Sincan Ýlçe Saðlýk Müdürlüðü’ne baðlý Sincan Saðlýklý Hayat Merkezi diyet polikliniðine doktor tarafýndan yönlendirilen 18-50 yaþ arasý 176 kadýn (88 MetS olgusu, 88 MetS olmayan) gönüllü ile yürütülmüþtür. Çalýþmaya katýlan bireylerin; genel bilgileri, 3 günlük besin tüketim kayýtlarý, CES-depresyon ölçeði, antropometrik ölçümleri, biyokimyasal bulgularý deðerlendirilmiþtir. Diyet kalitesinin deðerlendirilmesinde Healthy Eating Ýndex (HEÝ)-2015 kullanýlmýþtýr.
Bulgular: Bireylerin yaþ ortalamasý (38,2±9,3) yýl olarak hesaplanmýþtýr. Bireylerin ortalama diyet kalitesi puanlarý, metabolik sendrom durumuna göre farklý bulunmamýþtýr (p>0,050). Metabolik sendromu olanlarýn CES depresyon puanlarý ortalamasý (21,64±14,8) (orta dereceli depresyon) iken olmayanlarýn ortalamasý (17,09±12,0) (hafif dereceli depresyon) olup gruplar arasý fark istatistiksel olarak önemli bulunmuþtur (p<0.05). Ayrýca metabolik sendromlu bireylerde; vücut aðýrlýðý, beden kütle indeksi, bel çevresi, bel-boy oraný, boyun çevresi, vücut yað yüzdesi, vücut yað kütlesi metabolik sendromu olmayan bireylere göre istatistiksel olarak daha yüksek bulunmuþtur (p<0.05). Sonuç olarak, metabolik sendromu olan bireylerde beslenme durumu ve hastanýn psikolojik durumunun da deðerlendirilmesi tedavinin seyrini olumlu yönde etkileyecektir.
Anahtar Kelimeler: metabolik sendrom, diyet kalitesi, depresyon
|
