Amaç: Bu çalışma Tip 2 diyabet hastalarının karşılaştıkları engellerin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Araştırma tanımlayıcı türde yapılmış, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Hastanesi dahili kliniklerde yatan 112 hasta ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmada tanıtıcı form ve “Tip-2 Diyabet Hastalarında Diyabette Engeller Ölçeği” kullanılmıştır. Ölçek alt boyutlarından elde edilen ortalama puan yükseldikçe, hastaların o alana ilişkin hissettiği engel düzeyi artmaktadır. Bulgular: Araştırmaya katılan hastaların %60,7’si kadın, %53,6’sı ev hanımı, %48,2’si ilkokul mezunudur, %27,7’si ilçede yaşamakta ve %92’si diyabet dışında en az bir kronik hastalığın varlığını bildirmiştir. Hastaların %54,5’inin 11 yıl ve üzeri süredir diyabet tanısının olduğu, %50,9’unun diyabet eğitimi aldığı, % 72,3’ünün yakınlarında diyabet olduğu, %64,3’ünün oral anti-diyabetik ve %72,3’ünün insülin tedavisi aldığı belirlenmiştir. Hastaların %35,7’si diyabetin en zor yanının “diyabetik diyet yapmak” olduğunu ifade etmiştir. Diyabette engeller ölçek alt boyutları arasında en düşük puan ortalaması -0,34 ile “öneri ve destek alma engelleri” ve en yüksek puan ortalaması 0,34 ile “diyabetle başa çıkma engelleri” alt boyutlarına aittir. Sonuç ve Öneriler: Araştırmada diyabette engeller ölçeğine ait 8 alt boyuttan 7 tanesinin negatif ortalamaya sahip olması bu alanlara ilişkin hastaların engel algısının düşük olduğunu göstermektedir. Pozitif ortalamaya sahip olan tek alt boyut “diyabetle başa çıkma engelleri” alt boyutu olmuş, hastaların bu alana ilişkin engel algıları daha yüksek bulunmuştur. Bulgulara dayalı olarak; diyabet eğitimlerinin ulaşılabilirliğinin ve diyabet eğitimi alma oranının artırılması, eğitim almış hastaların ise belirli periyotlarla diyabet eğitim hemşiresi tarafından tekrar değerlendirilmesi önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler: Diyabet, Engel, Hemşirelik

Keywords: