Öz: Magnezyum, kan şekeri glikozunu düzenleyen insülinlerin salınımını ve aktivasyonuna tesir ederek karbonhidrat metabolizmasında mühim görev oynamaktadır. Diyabetli bireylerde düşük serum magnezyum seviyeleri sıklıkla görülmektedir. Diyabette magnezyum eksikliğinin önemli nedenleri; sağlıklı insanlara oranla magnezyum alımında azalma, idrarda magnezyum kaybında artış ve magnezyum emiliminde azalma olarak gösterilebilmektedir.
Tip 2 diyabet, gerek doku içi gerekse doku dışı magnezyum yetersizliği ile alakalıdır. Hücre içi magnezyum; İnsülin etkisi, insülin aracılı glikoz alımının ve vasküler tonusun dengelenmesinde önemli bir rol oynamaktadır. Azalan hücre içi magnezyum; Tirozin kinaz aktivitesini bozar, insülin aktivasyonu için post reseptörlere zarar verir ve diyabetikte insülin direncini kötüleştirir. Hücre içi magnezyum, glikozu hücreye taşımak için glikoz taşıma proteininin (GLUT ) hücre zarına transferini de teşvik edebilir. Hücre dışı magnezyumun insülin reseptörü 'e bağlanma afinitesini yükselttiği bildirilmiştir. Magnezyum ayrıca enflamatuar mediatörlere ve proaterojenik değişikliklere karşı da etkilidir. Magnezyum, adenozin trifosfat (ATP) 'ün transfer tepkimelerinde ve glikolitik enzimlerin düzenlenmesinde bir kofaktör olarak rol oynamaktadır.
Diyabetin dünya çapında görülme sıklığı giderek artmaktadır ve önümüzdeki yıllarda daha da artması beklenmektedir. Bu hastalık vücut hücre ve organlara hasar vererek ciddi yan etkilere yol açabildiği gibi kişiyi ruhsal ve psikososyal yönden de etkilemektedir. Bu nedenle düşük magnezyumun insülin direncine neden olduğu bilimsel olarak kanıtlandığından dolayı hastalıktan koruyucu bir etmen olarak magnezyumun eksikliğinin önüne geçilmesi gerekmektedir.
Anahtar Kelimeler: Anahtar Kelimeler: Diyabet, Glikoz, İnsülin, Magnezyum
|
