Obezite, mortaliteye sebep olan kardiyovasküler hastalıkların (KVH) majör sebeplerinden biridir. Besinlerle alınan enerjinin, harcanan enerjiden fazla olması sonucunda vücut yağ oranı artmaktadır. Obezite ve KVH birbiri ile ilişkili mekanizması; serbest yağ asitleri, plazma pıhtılaşma faktörleri ve inflamasyonun artışı ve insülin sensivitesinin azalmasıdır. Fazla enerji alımı, hepatik dokularda, pankreasta ve kas hücrelerinde inflamasyonu tetikleyerek serbest yağ asitlerinin oluşumuna ve trigliseridlerden zengin lipoproteinlerin oluşmasına yol açmaktadır. Obezitenin önlenmesinde, fiziksel aktivite, beslenme tarzı, farmakolojik destek ve bariatrik cerrahi etkilidir. İngiliz Kalp Vakfı ve Avrupa Kardiyoloji Derneği erkekler için bel çevresinin ≤ 94 cm, kadınlar için ≤ 84 cm olmasının kardiyovasküler hastalıkların önlenmesinde önemli bir gösterge olduğunu belirtmiştir. Yapılan çalışmalarda, beden kütle indeksi ile kardiyovasküler hastalık oluşumu arasında pozitif ilişki bulunmasına rağmen kardiyovasküler hastalıkların seyri, obez bireylerde normal ağırlığa sahip bireylere göre daha iyi olmaktadır. Bu durum “obezite paradoksu” olarak açıklanmaktadır. Obez bireylerde, artan yağ dokusuna paralel kas doku artışı görülmektedir. Yağ dokusunu artışı proinflamatuar belirteçleri artırırken, kas kitlesinin artışı kan hacminin artışı ve vasküler direncin azalmasını sağlar. Bu bilgiler doğrultusunda güncel yayınlar normal vücut ağırlığında ve abdominal obezitesi olanların, hafif şişman ve obez bireylere göre daha yüksek KVH riski taşıdıklarını bildirmektedir. Bu çalışmanın amacı obezite ve kardiyovasküler hastalık ilişkilerini inceleyerek, obezite paradoksu ile ilgili verileri ortaya koymaktır.
Anahtar Kelimeler: Obezite, Kardiyovasküler Hastalık, Obezite Paradoksu
|
