Amaç: Bu çalışma diyabetik wistar albino erkek ratlarına uygulanan iki farklı test diyeti olan posası arttırılmış yüksek ve tekli doymamış yağ asitleriyle zenginleştirilmiş çok yüksek yağlı diyet ile kontrol diyetlerinin vücut ağırlığı ve glisemik kontrol üzerine etkilerini incelemek üzere yürütülmüştür.
Metot: Trakya Üniversitesi Deney Hayvanları Birimi’nde yürütülen bu çalışmaya 36 adet wistar albino erkek rat dahil edilmiştir. Bir grubu kontrol grubu (KG) olarak belirlenmiş ve diğer 3 gruba streptozotosin (35 mg/kg) ile tip 2 diyabet oluşturulmuştur. Araştırmanın hazırlık aşaması, başlangıç ve sonunda ratlardan kan numuneleri alınmış ve vücut ağırlığı takibi yapılmıştır.
Bulgular: Dört haftalık deney sonunda tekli doymamış yağ asitleriyle zenginleştirilmiş çok yüksek yağlı diyabet (ÇYYDG) grubunun diğer gruplara göre açlık plazma glukoz (APG) düzeyi ve vücut ağırlığında (VA) önemli derecede azalma saptanmıştır (p<0,05). Tüm gruplarda HbA1c,insülin direnci, insülin ve glukagon düzeylerindeki artış anlamlı değildir (p>0,05). Yalnız deneyin sonunda yüksek yağlı diyet ile beslenen grupta insülin direnci düzeyinin en yüksek, çok yüksek yağlı diyetle beslenen grupta ise en düşük düzeyde olduğu bulunmuştur (p<0,05). Çok yüksek yağlı diyabet grubunda APG ve VA (r=0,787, p=0,012) arasında güçlü, pozitif yönde anlamlı ilişki saptanmıştır.
Sonuç: Diyabetin tıbbi beslenme tedavisinde diyette tekli doymamış yağ asitlerinin ve posa düzeyinin arttırılması vücut ağırlığı ve glisemik kontrolün iyileştirilmesinde olumlu etkiye sahiptir; ancak etkilerinin değerlendirilmesi için daha büyük örneklemli ve geniş kapsamlı çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.
Anahtar Kelimeler: Tıbbi Beslenme Tedavisi, Glisemik Kontrol, Posa, Tekli Doymamış Yağ Asitleri, Yüksek Yağlı Diyet
|
